Week 67, dinsdag

Romeinen 10:14-17
‘Hoe zullen zij dan Hem aanroepen in Wie zij niet geloven? En hoe zullen zij in Hem geloven van Wie zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen zonder iemand die predikt? 15 En hoe zullen zij prediken, als zij niet gezonden worden? Zoals geschreven staat: Hoe lieflijk zijn de voeten van hen die vrede verkondigen, van hen die het goede verkondigen! 16 Maar zij zijn niet allen het Evangelie gehoorzaam geweest. Jesaja zegt namelijk: Heere, wie heeft onze prediking geloofd? 17 Zo is dan het geloof uit het gehoor en het gehoor door het Woord van God.’

Mattheus 13:13-15
‘Daarom spreek Ik tot hen door gelijkenissen, omdat zij niet zien, ook al zien zij, en niet horen, ook al horen zij, en ook niet begrijpen.14 En in hen wordt de profetie van Jesaja vervuld die zegt: Met het gehoor zult u horen, maar beslist niet begrijpen; en ziende zult u zien, maar beslist niet opmerken. Want het hart van dit volk is vet geworden, en zij hebben met de oren slecht gehoord, en hun ogen hebben zij dichtgedaan, opdat zij niet op enig moment met de ogen zouden zien en met de oren horen en met het hart begrijpen, en zij zich zouden bekeren en Ik hen zou genezen.’

Handelingen 2:14
‘Maar Petrus, die daar met de elf andere apostelen stond, verhief zijn stem en sprak tot hen: Joodse mannen en u allen die in Jeruzalem woont, dit moet u bekend zijn en laat mijn woorden tot uw oren doordringen.’

KUN JIJ HOREN?

Meer en meer ontdek ik hoe waardevol woorden zijn. Hoe waardevol goede woorden zijn. Dat negatieve woorden kracht hebben wist ik al. Maar al te goed. En dat bevestiging, complimenten en bemoediging iets positiefs uitwerken wist ik ook wel. Maar ik zie het om mij heen gebeuren wat het doet met mensen wanneer ze regelmatig goede woorden horen spreken. Woorden van waarde wel te verstaan.

Jezus sprak goede woorden. Woorden om te onderrichten. Woorden om uit te leggen wie God is, woorden over Gods koninkrijk, woorden om mensen te bemoedigen, om ze te genezen, te bevrijden en te herstellen. Maar wilden mensen deze woorden begrijpen, dan moesten ze eerst luisteren, hun oren wijd open zetten. Zou het daarom zijn dat Jezus – wanneer Hij een gelijkenis sprak – zo vaak zei: ‘En Hij zei tegen hen: Wie oren heeft om te horen, laat hij horen’.

Jezus zei dat niet voor niets. Hij zal vast niet gesproken hebben als mensen niet konden horen. Wat Hij natuurlijk bedoelde is dat ze op de goede manier moesten luisteren. Niet met een half oor, niet oost Indisch doof, niet met andere dingen bezig zijn, maar luisteren met aandacht. Luisteren naar wat Jezus probeerde uit te leggen.

Maar wat was dat vaak moeilijk voor de luisteraars. Hoe vaak begrepen ze Jezus niet! En hoe vaak zei Jezus wel niet dát ze Hem ook inderdaad niet begrepen. De mensen luisterden zo vaak of ze konden horen wat ze wilden horen. Hun intentie om te luisteren was vaak een andere dan de intentie van Jezus.

Laten we eens kijken naar de ‘luisterrelaties’ tussen mensen. Die is knap ingewikkeld. Luisteren is zo vaak gebaseerd op verwachtingen. Je hoopt iets te horen, of juist niet en je zoekt in de woorden die je hoort naar de woorden die jouw verwachtingen moeten bevestigen.

En ik denk dat heel veel mensen vaak luisteren met oren van kritiek, van afkeuring, met een negatieve verwachting of luisteren alleen maar om te kunnen reageren. Het lijkt wel of we eerder in de woorden van anderen iets negatiefs willen horen dan iets positiefs.

Met welke oren luister jij?

De Bijbel geeft aan dat we moeten luisteren met de oren van ons hart! Als we anderen horen spreken, als we luisteren naar Jezus, als we luisteren naar Gods woord, dan moet dat niet alleen gebeuren met onze fysieke oren, maar ook met de oren van ons hart.

Ik vond op een site een tekst waarin gesproken wordt over een ‘horend hart’. Het gaat daar over Salomo die zijn vader opvolgt en God vraagt om wijsheid: ‘U, Heer, mijn God, hebt mij als opvolger van mijn vader David als koning aangesteld. Maar ik ben nog zo jong en ik heb geen ervaring. Ik sta nu voor de taak uw uitverkoren volk te leiden. Een volk zo talrijk dat het niet te tellen is. Schenk uw dienaar een opmerkzame geest (NBG: een onderscheidend hart), zodat ik uw volk kan besturen en onderscheid kan maken tussen goed en kwaad. Want hoe zou ik anders recht kunnen spreken over dit immense volk van U’? (1Koningen 3:7-10, NBV)

Ik las op deze site dat waar in de vertaling gesproken wordt over een opmerkzame geest of onderscheidend hart er in het Hebreeuws letterlijk staat een ‘horend hart’.

Wat is dat een geweldige uitdrukking: een horend hart. Salomo wilde een hart dat onderscheidend was. En God gaf het hem. Het was dus niet met zijn verstand dat hij recht sprak maar met ook of net zo goed zijn hart! Hij wilde een hart dat Gods stem kon horen zodat hij recht kon spreken. Hij wist dat hij zijn hart moest afstemmen op Gods stem, op Gods hart.

Wij kunnen horen God met ons hart. Maar wij horen óver God met onze fysieke oren. En de oren van ons hart moeten voorbereid worden door de woorden die onze fysieke oren voor ons opvangen. Het is als het ware alsof ons hart moet worden getraind. En ons hart wordt getraind door goede woorden. Door woorden van waarheid. En we kunnen pas onderscheid maken tussen goede en kwade woorden, tussen leugen en waarheid wanneer we DE waarheid kennen: het rechte woord van God.

De waarheid over God is dat God geen boze God en geen veroordelende God is wanneer we Christus hebben aangenomen als onze verlosser. Hij vraagt wel om onze gehoorzaamheid, maar wij worden niet veroordeelt.

De waarheid is dat God van ons houdt. Dat Hij ons waardevol vindt, dat Hij ons kostbaar vindt, dat we uniek en prachtig zijn. We zijn immers gemaakt naar Zijn beeld. Wij zijn zo kostbaar dat Zijn zoon de marteldood wilde sterven voor ons.

En hier ligt een belangrijke opdracht voor onze intermenselijke luisterrelaties: spreek jij, ik, wij woorden van Gods waarheid over elkaar. Spreken we woorden van waarde, van liefde over elkaar? Of zijn we geneigd tot kritiek, tot veroordeling, tot het neerhalen van anderen of onszelf? Dat is niet de manier om je hart te trainen tot een ‘horend hart’. Het is een manier om muren te bouwen rond een hart!

Toen de kleine Samuel God hoorde spreken, herkende hij niet direct dat het God was. Hij ging naar Eli toe omdat hij dacht dat die hem riep. Na drie keer wist Eli dat het God was die Samuel riep. Het hart van Eli was niet meer goed horend, maar hij wist dat God zo werkte en hij vertelde Samuel dat het God was die hem riep. En omdat Samuel opgegroeid was in het huis van priester Eli en vertrouwd was met Gods woord – zijn hart was getraind – kon hij met de oren van zijn hart God horen.

Wil jij God horen en ervaren in je hart? Leer te luisteren met de oren van je hart en begin daarmee met het horen van Gods goede woorden over jou en ze uit te spreken over anderen! Wie oren heeft die hore.

Opwekking 542 ‘God van trouw’