Week 63, donderdag

1 Timotheüs 6:11-16 De strijd van het geloof (HSV)
11 U echter, o mens die God toebehoort, ontvlucht deze dingen. Jaag daarentegen gerechtigheid, godsvrucht, geloof, liefde, volharding en zachtmoedigheid na. 12 Strijd de goede strijd van het geloof. Grijp naar het eeuwige leven, waartoe u ook geroepen bent en de goede belijdenis afgelegd hebt voor vele getuigen.

1 Corinthiërs 9:24-27 (HSV)
Weet u niet dat zij die in de renbaan lopen, allen wel lopen, maar dat slechts één de prijs ontvangt? Loop dan zo dat u die verkrijgt. 25 En iedereen die aan een wedstrijd deelneemt, beheerst zich in alles. Zij nu doen dat om een vergankelijke krans te ontvangen, maar wij om een onvergankelijke te ontvangen. 26 Ik loop daarom niet zonder duidelijk doel en ik vecht zó met de vuist dat ik niet maar wat in de lucht sla.
27 Maar ik oefen mijn lichaam op harde wijze en maak het dienstbaar, opdat ik niet misschien, na anderen gepredikt te hebben, zelf verwerpelijk word.

Hebreeën 12:1,2 Met volharding lopen (HSV)
1 Welnu dan, laten ook wij, nu wij door zo’n menigte van getuigen omringd worden, afleggen alle last en dezonde, die ons zo gemakkelijk verstrikt. En laten wij met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt,
2 terwijl wij het oog gericht houden op Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof. Hij heeft om de vreugde die Hem in het vooruitzicht was gesteld, het kruis verdragen en de schande veracht en zit nu aan de rechterhand van de troon van God.

Waar strijd ik tegen, of strijd ik voor?

We hebben de omschrijving over de strijd gehad en ook hoe je staande kunt blijven. Ik schreef over het hebben van een doel en hoe belangrijk dat was voor je focus en voor het volhouden.

Daarover nu meer. Ik denk dat we allemaal bewuste en onbewuste doelen hebben. Bewust onbewuste doelen zijn de primaire levensbehoeften: eten, drinken, gezondheid en onderdak. En daarnaast nog drie heel belangrijke: verbondenheid, autonomie en prestatie. Deze laatste drie zijn heel bevorderlijk voor je gevoelens van geluk en liefde.

Ik noem dit bewust onbewuste doelen omdat deze doelen, of liever deze verlangens heel diep in ons allemaal zitten en we er soms heel bewust, maar ook heel vaak juist onbewust mee bezig zijn. Met name die laatste drie: verbondenheid, autonomie en presteren zijn onbewuste verlangens die we allemaal hebben, en vragen om bewuste aandacht en uitvoering.

De bewuste uitvoering van deze laatste drie verlangens vinden we in wat we doen en waar we naar streven. We kunnen die verlangens vervullen door een carrière, relaties, kinderen, hobby’s en sporten. Daarin vinden we de elementen verbondenheid, autonomie en prestatie. Die verlangens vervullen kunnen het doel in ons leven zijn.

Afhankelijk van de sterkte van deze verlangens kunnen ze een obsessie worden en zelfs zondig. Deze verlangens zijn echt en goed, maar hoe je hier invulling aan geeft is heel belangrijk. Het mooie van deze verlangens is dat die altijd in relatie tot anderen staan. Het is belangrijk dat je je verbonden voelt en weet met anderen, want zo heeft God ons geschapen: ‘het is niet goed dat een mens alleen is’. Het stuk autonomie heeft te maken met zelf keuzes kunnen maken en verantwoordelijkheid nemen: we zijn geroepen om te heersen over wat God ons heeft toevertrouwd met verantwoordelijkheid. En we mogen presteren: onze gaven en talenten inzetten en er mee ‘handel drijven’ zodat ze vermeerderen en we veel vrucht kunnen dragen voor anderen. En uiteindelijk dienen deze verlangens God. Omdat ze iets zeggen over wie Hij is: Hij is een God van relaties, verbondenheid. God is relatie in Zichzelf. Hij leeft immers in een harmonieuze relatie met de Zoon en de Heilige Geest. En wil ons in die relatie betrekken! Hij is een God die verantwoordelijk is en leidt, en Hij is een God die creëert, schept, vermeerdert ten dienste van de ander en tot plezier van Hemzelf: ‘God zag dat het goed was’.

Deze verlangens en doelen zitten in ons allemaal en allemaal zijn we op onze eigen manier daar mee bezig. Maar, zegt de Bijbel, deze verlangens zijn goed wanneer ze allemaal uiteindelijk wijzen naar de Ene: God en anderen, onze naaste dienen. Wanneer ze op onszelf gericht zijn kunnen het verslavingen worden of een zondige levensstijl.

Romeinen 11:36 zegt ‘Want uit Hem en door Hem en tot Hem zijn alle dingen. Hem zij de heerlijkheid, tot in eeuwigheid. Amen’. We zijn geroepen om te leven met maar één doel: zo leven dat alles wat we doen leidt tot heerlijkheid van God. De Bijbel gaat zelfs zo ver dat we moeten worden als Jezus! En dat is niet zo vreemd, want alles wat Jezus deed wees naar Zijn Vader.

Hoe past dit nu in het strijden van de goede strijd? Erwin Raphael McManus heeft een prachtig strijdbaar boek geschreven: ‘Roekeloze gehoorzaamheid’. Ik ga er een paar stukjes uit citeren die wat mij betreft iets zeggen over de strijd die we strijden en waarvoor we strijden. En hoe we onze verlangens daarin kunnen gebruiken.

‘Iedereen die het hart van God begrijpt, weet dat de kruistochten voor ons een tragische les zijn hoe het niet moet. Toch maakte de kracht van dit verhaal een soort oerverlangen in mij wakker. Een verlangen dat naar mijn overtuiging in iedere volgeling van Jezus Christus wil worden ontketend. Bij God horen betekent Zijn hart horen. Wanneer wij gehoor hebben gegeven aan de oproep van Jezus om alles achter te laten en Hem te volgen, roept een stem binnenin ons: ‘Vecht voor het hart van je Koning!’ Toch is het christendom in de afgelopen tweeduizend jaar veranderd van een stam van rebellen, in een godsdienst van conformisten. Maar degenen die ervoor kiezen om Jezus te volgen, worden deelnemers aan een opstand. Het is niet genoeg om alleen maar te zeggen dat we geloven. De oproep van Jezus vraagt om actie. Jezus begon zijn werk onder de mensen met een eenvoudige uitnodiging: ‘Kom, volg Mij’. Zijn laatste instructies aan zijn discipelen kunnen we in één woord samenvatten: ‘Ga!’. De stam van Jezus zou met recht, en meer dan wie ook, het vaandel ‘Voorwaarts’ moeten dragen. Ik weet dat de beeldspraak van dit verhaal ronduit barbaars is, maar misschien gaat het juist daarom. De uitnodiging van Jezus is een revolutionaire oproep om te vechten voor het hart van de mensheid. We worden opgeroepen tot een ongebruikelijke oorlog waarin we slechts geloof, hoop en liefde als wapens gebruiken. Toch is deze oorlog niet minder gevaarlijk dan andere oorlogen die ooit zijn gevoerd. En als we van harte de zaak van Christus zijn toegedaan, zal het uitvoeren van Gods opdracht ons alles kosten: alles wat we zijn en alles wat we bezitten.

Sommige mensen die Jezus Christus volgen, lijken vreemd genoeg deze barbaarse manier van leven onmiddellijk en volledig te accepteren. Met elke stap in hun leven bewegen ze zich voorwaarts, met iedere vezel van hun bestaan vechten ze voor het hart van hun Koning. Jezus Christus is de allesoverheersende passie van hun leven geworden. Ze hebben weinig geduld met instituten of bureaucratieën. Door hun gebrek aan respect voor traditie en rituelen zijn ze onbeschaafd in de ogen van mensen die van godsdienst houden. Wanneer hun wordt gevraagd of ze christen zijn, antwoorden ze tot onze verbazing soms nee. Ze zijn enthousiaste volgelingen van Jezus Christus. Ze zien het christendom als een wereldgodsdienst die in veel opzichten niet verschilt van andere religieuze systemen, zoals boeddhisme, hindoeïsme of islam. Het gaat hun niet om godsdienst of ambt. Het gaat hun om het voortzetten van de revolutie die Jezus tweeduizend jaar geleden in gang heeft gezet. Dit is de eenvoud van de barbaarse levensstijl. Als je een volgeling van Christus bent, word je geroepen om te vechten voor het hart van de Koning. Het is een leven dat wordt gedreven door hartstochtelijke liefde – hartstochtelijke liefde voor God en voor mensen’.

En, begint het al te borrelen in je. Wil je voor die strijd gaan? Niet een strijd voor jouw eigen hart, maar voor het hart van de Koning.

Opwekking 760 ‘Wie vrees ik nog’?