Oordelen en veroordeling

Week 59, maandag

Johannes 3:16,17
16 Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft. 17 Want God heeft Zijn Zoon niet in de wereld gezonden opdat Hij de wereld zou veroordelen, maar opdat de wereld door Hem behouden zou worden.

Mattheus 7:1-5
1 Oordeel niet, opdat u niet geoordeeld wordt;2 want met het oordeel waarmee u oordeelt, zult u zelf geoordeeld worden; en met welke maat u meet, zal er bij u ook gemeten worden.3 Waarom ziet u wel de splinter in het oog van uw broeder, maar merkt u de balk in uw eigen oog niet op? 4 Of, hoe zult u tegen uw broeder zeggen: Laat toe dat ik de splinter uit uw oog haal; en zie, er is een balk in uw eigen oog?5 Huichelaar, haal eerst de balk uit uw oog en dan zult u goed kunnen zien om de splinter uit het oog van uw broeder te halen.

1 Corinthiërs 4:3-5
3 Maar het betekent zeer weinig voor mij dat ik door u beoordeeld word of door enig menselijk oordeel. Ja, ik beoordeel ook mijzelf niet. 4 Want ik ben mij van niets bewust, maar daardoor ben ik nog niet gerechtvaardigd. Wie mij echter beoordeelt, is de Heere.5 Oordeel daarom niets vóór de tijd, totdat de Heere komt. Hij zal ook wat in de duisternis verborgen is aan het licht brengen, en de voornemens van het hart openbaar maken. En dan zal ieder van God lof ontvangen.

Jesaja 61:1-2 en Lukas 4:18-19
– Om een genadejaar van de Heer uit te roepen en een dag van wraak voor onze God, om allen die treuren te troosten. – Jesaja
– Om een genadejaar van de Heer uit te roepen. – Lukas

Oordelen en veroordeling

Hoe snel staan we niet klaar met een oordeel, met veroordeling? Meer denk ik dan we ons bewust zijn. Als ik naar mijzelf kijk is dat absoluut het geval. Hoe vaak veroordelen we niet – bewust en onbewust – wanneer we vergelijken, wanneer we teleurgesteld zijn, jaloers zijn of ons bijvoorbeeld afgewezen voelen?

Deze gevoelens hebben vaak allemaal iets te maken in relatie tot een ander. Mensen kunnen iets bij je oproepen en vervolgens plak je er een stempel op. Je kunt kritisch zijn, negatief of bang zijn voor mensen omdat je met door een bepaalde bril naar hen kijkt. En wat denk je van vergelijken. Bij vergelijken gaat het altijd fout. Is er altijd een slachtoffer. Of jijzelf of de ander. Je vergelijkt jezelf met een ander, of het nu gaat om je uiterlijk, je vaardigheden, wat je hebt of wat je kunt. En óf je steekt er gunstig bij af of juist niet en daar is al weer een oordeel: de ander is beter, mooier, slimmer, interessanter, slanker, rijker, beter gebekt, nuttiger enz. enz. Dus ben jij dommer, lelijker, dikker, armer, een sloeber, nutteloos enz. enz.

Dat is niet wat de Bijbel ons leert. Dat is niet hoe God naar ons kijkt. Dat is niet waar voor Jezus is gestorven. Wij worden niet gevraagd te oordelen, maar lief te hebben. Keuren we daarmee alles goed? Nee, natuurlijk niet. Iemands daden hebben altijd gevolgen en die kunnen afgekeurd of goed gekeurd worden. Maar de persoon mag geliefd blijven.

Of wij oordelen en veroordelen, en als we dat al doen hoe we dat dan doen, zegt dat heel veel over hoe wij God zien. Kris Vallatton schrijft daar iets interessants over: ‘Een boze God? Oordelende woorden laten onze hemelse Vader zien als een persoon die maar één antwoord op de zonde en problemen in de wereld heeft – maak iedereen dood! Ik heb veel profetieën van bekende profeten gehoord die geloven dat God Amerika oordeelt voor de miljoenen abortussen die wij als natie hebben gepleegd. Maar denk eens over deze kernwaarde na. Vind je het logisch dat God zo boos op mensen is die het leven van hun eigen kinderen nemen, dat Hij hen hun vergissing laat zien door nog eens miljoenen mensen te doden? Het klopt dat onze Vader bedroefd is over de massa’s baby’s die dagelijks geslacht worden op het altaar van gemakzucht. Maar de uiteindelijke reden waarom moeders de levens van hun eigen kinderen nemen, is dat ze de liefde van God niet begrijpen. God als een boos Wezen voorstellen maakt het probleem alleen maar erger.

Als jouw 16-jarige dochter zwanger was en een abortus had laten doen zonder dat je ervan af wist, maar het een paar maanden later toegaf, hoe zou je reageren? Zou je haar willen doden? Mocht je bevestigend op deze vraag antwoorden, dan ben jij een van de redenen waarom ze haar kind aborteerde. Ze had niemand aan wie ze zich kon toevertrouwen en die haar door deze beangstigende situatie heen kon helpen. Een goede vader zou verdriet hebben, niet alleen omdat ze haar baby had gedood, maar ook omdat zij hem niet genoeg had vertrouwd om naar hem toe te komen toen ze in moeilijkheden zat. We moeten de wereld laten weten dat de Vader huilt om de harteloze moord van de ongeborenen van deze natie’.

Een heftig voorbeeld gebruikt Vallatton. Maar het maakt wel veel duidelijk. Hoe kijken wij naar de mensen om ons heen? Welke bril hebben wij op? Oordelen en veroordeling heeft alles met pijn te maken. Kijk jij naar de medemens door de bril van veroordeling en daarmee pijn, of kijk jij door de bril van liefde. De bril van liefde is niet lievig en zoetsappig. De bril van liefde vraagt strijd, offers en zelfbeheersing en kan alleen maar worden opgezet wanneer- en omdat je weet dat jij niet veroordeelt wordt. Jij bent gekocht en betaald. Net als die ander. Jij hebt pijn, net als die ander.

Deze week kijken we naar:
– De liefde van God, God heeft ons behoud op het oog;
– De maat waarmee gemeten wordt;
– Zelfveroordeling;
– Nieuw en oud.

Jonathan David & Melissa Helser ‘No longer slaves’