Toen maakte God mij duidelijk dat ik nog wat mocht sterven aan mijzelf.
Ik liep vast. Er waren triggers waardoor ik boos en verdrietig werd. Ik voelde me niet geliefd, gezien of gehoord. Een grote valkuil voor mij, waar ik niet voor weg wil rennen, maar samen met God de strijd tegen wil aangaan. Ik ontdekte dat het onbewust toch heel vaak om mij draaide. Ik please vaak mensen, doe (onbewust) dingen om bevestiging te ontvangen en daardoor gezien, geliefd en gehoord te worden. Dingen/gedachten waar ik me nu achteraf voor schaam. Het voelt zo zielig soms.
Ik bid regelmatig: ‘Toets mij en zie of er een heilloze weg is.’ Op het moment dat God die dan laat zien, denk ik; ‘’ Oeps, niet nu Heer’.
Ik wil er weer doorheen. Heiliging doet pijn. Het is echt letterlijk sterven aan jezelf. Afleggen wat of wie ik denk te zijn. Op zoek naar de echte oplossing voor het gat in mijn hart.
Hoe moeilijk ook, ik ben dankbaar voor dit inzicht. Ik kom hier sterker uit. God gaat door met mij kneden en vormen voor Zijn Koninkrijk. Ik wil beschikbaar zijn, mijn kruis opnemen en meer op Hem gaan lijken. Het mooie is dat God groter wordt in mij en ik kleiner. Dat geeft zoveel vrijheid. Ik merk in mijn dagelijkse wandel dat ik dingen steeds beter los kan laten, me niet overal mee hoef te bemoeien of ergens iets van hoef te vinden. Ik heb een groter doel voor ogen. Het draait niet om mij. Ik hoef mijn zekerheid/waarde niet bij mensen te halen. God vult mij!
Waar haal jij jouw waarde uit? Vanuit welke identiteit leef jij?

Gerald Troost – ‘Daarom stierf Ik aan het kruis voor jou’ (klik hier)

Sara