Week 50, dinsdag

Psalm 121; God bewaart Zijn volk (HSV)
1 Een pelgrimslied. Ik sla mijn ogen op naar de bergen,
vanwaar mijn hulp komen zal. 2 Mijn hulp is van de HEERE,
Die hemel en aarde gemaakt heeft. 3 Hij zal uw voet niet laten wankelen,
uw Bewaarder zal niet sluimeren. 4 Zie, de Bewaarder van Israël
zal niet sluimeren of slapen. 5 De HEERE is uw Bewaarder,
de HEERE is uw schaduw aan uw rechterhand. 6 De zon zal u overdag niet steken, de maan niet in de nacht. 7 De HEERE zal u bewaren voor alle kwaad, uw ziel zal Hij bewaren. 8 De HEERE zal uw uitgaan en uw ingaan bewaren, van nu aan tot in eeuwigheid.

Daniel 10:12-13
Toen zei hij tegen mij: Wees niet bevreesd, Daniël, want vanaf de eerste dag dat u zich er met heel uw hart op toelegde om inzicht te krijgen en om u te verootmoedigen voor het aangezicht van uw God, zijn uw woorden gehoord, en omwille van uw woorden ben ik gekomen.
13 De vorst van het koninkrijk Perzië stond eenentwintig dagen tegenover mij, maar zie, Michaël, een van de voornaamste vorsten, kwam om mij te helpen toen ik daar achterbleef bij de koningen van Perzië.

Psalm 42:9
Overdag bewijst de HEER mij zijn liefde, ’s nachts klinkt een lied in mij op,
een gebed tot de God van mijn leven. (onberijmd)
‘K Zal Zijn lof zelfs in de nacht zingen, daar ik Hem verwacht (berijmd vers 5)

Handelingen 16:25,26
Om middernacht waren Paulus en Silas aan het bidden en zongen ze lofliederen voor God. De andere gevangenen luisterden aandachtig naar hen. 26 Plotseling deed zich een hevige aardschok voor, zodat de gevangenis op haar grondvesten trilde; alle deuren sprongen open en bij iedereen schoten de boeien los.

God reageert op ons
Een ‘verhaaltje’ naar aanleiding van een conferentie waar ik afgelopen weekend was.

De vrouw van de spreker van de conferentie deelde op zaterdagmorgen het één en ander over haar leven. Over teleurstellingen en hoe ze daar mee om kon gaan door er o.a. voor te kiezen om God te vertrouwen. Ze vertelde hoe ze op een avond/nacht niet kon slapen omdat hun zwaar autistische zoon maar niet rustig werd en letterlijk aan het stuiteren was in zijn bed. Ze begon te bidden, maar dat ‘werkte’ niet. Ze besloot na een tijdje iets anders uit te proberen. Ze begon God te aanbidden door in zichzelf te gaan zingen. En na een kwartier ongeveer merkte zo opeens dat het stil was. God had gereageerd op haar aanbidding en hun zoon zo tot rust gebracht. Ze vertelde dat ze in slaap viel en toen een droom had die haar veel leerde.

Ze droomde dat ze met haar man in een soort ‘fietsbootje’ zat. Na enige tijd maakten ze water en begon het bootje langzaam te zinken. In plaats van te gaan hozen, riep ze we moeten zingen! En al snel hoorden ze, nadat ze begonnen waren te zingen ‘tatatata………’ en daar kwam de cavalerie! De hulptroepen kwamen op hun gezang! Het was voor haar een les. De les hoe belangrijk het is om God de eer te brengen die Hem toekomt, dat is de beste ‘uitgangspositie’ waarop Hij kan reageren. Hij weet toch wat we nodig hebben, maar Hij wil van ons onze reactie hebben gewoon om wij Hij is.

God reageert op ons. Altijd. Dat zegt Hij zelf in Zijn woord. Hij ziet ons en Hij hoort ons. Bidden is belangrijk. Vaak is dat voor ons gelijk aan ‘vragen’. Zoals de vrouw van de voorganger dat ook deed. Hoe vaak hebben wij geen gebedslijstje dat vol vragen staat. Met dingen die wij of anderen nodig hebben. En niets mis mee! Dat mag. Maar lees het ‘volmaakte gebed’ eens, het Onze Vader en leer hoe Jezus Zijn discipelen leerde het gebed te beginnen met aanbidding. Met God te eren!

Paulus en Silas waren in Filippi en werden vanwege het evangelie gevangen genomen. We lezen dan:
‘En nadat zij hun veel slagen toegediend hadden, wierpen zij hen in de gevangenis en geboden de cipier hen zorgvuldig te bewaken. 24 En toen hij dat bevel gekregen had, wierp hij hen in de binnenste kerker en zette hij hun voeten vast in het blok. 25 En omstreeks middernacht baden Paulus en Silas en zongen lofzangen voor God. En de gevangenen luisterden naar hen.26 En er vond plotseling een grote aardbeving plaats, zodat de fundamenten van de gevangenis bewogen werden; en onmiddellijk gingen alle deuren open en raakten de boeien van allen los’

Paulus en Silas waren geslagen en geboeid. En vervolgens in de gevangenis geworpen. Misschien voel jij je ook geslagen/verslagen en geboeid? Vast in een situatie, vast in gewoonten die je misschien wel gevangen houden. Met het gevoel alsof je voeten in een blok vast zitten. Je komt maar niet verder. Je komt niet los. Hoe hard je ook werkt en hoe hard je ook bidt.

Misschien ben je wel heel eenzaam en voor je gevoel ver bij iedereen vandaan, als in de binnenste kerker. Paulus en Silas gaan om middernacht bidden en lofzangen zingen voor God. In het midden van de nacht! Het donkerste uur, het meest verlaten uur, in het grootste piekeruur. Ze geven zich daar niet aan over, ze voelen zich niet zielig, hoewel ze slachtoffer zijn, of misschien wel, maar daar lezen we niet over. We lezen wat ze gaan doen! Wat ze doen is niet zichzelf en hun ellende in het midden van die kerker plaatsen, maar God! Hij krijgt de ereplaats midden in die diepste kerker.

Door dat te doen kunnen ze ‘voorbij’ hun pijn zien. Ze zien de God van Hemel en aarde. Ze zien hun hemelse Vader die alle macht heeft. Die Zijn Rijk hoe dan ook zal vestigen en zij willen niets liever dan Zijn wil doen.

En God reageert. Hij reageert op de aanbidding van Paulus en Silas. Het hemelse ‘tatatata………’ klonk en hun boeien werden losgemaakt. Misschien wel door onzichtbare hulptroepen.

Eén van de belangrijkste manieren om God te aanbidden is danken. Door te danken word je dankbaar. En dankbaarheid werkt vreugde en vrede uit. Ook al zit je diep in de put, in de diepste kerker die je maar kunt bedenken, er is altijd een reden om te danken! God belooft dat Hij er bij is. Hij ziet je, hoort je en heeft een plan met jouw leven. Soms zo ongelofelijk moeilijk om je daarbij neer te leggen. Zeker als er onverwachts een geliefde op jonge leeftijd uit je leven wordt gerukt. Welk plan, hoezo plan, hoezo een goede God. Onnavolgbaar. En dat is zo. God vraagt niet of wij Hem kunnen begrijpen. Hij vraagt of wij Hem vertrouwen. Hem vertrouwen op Zijn woord. Tegen ons gevoel in.

Wanneer je in ‘gevangenschap’ leert te aanbidden, God erkent als Heer, zul je het gaan ontdekken: God reageert, want Hij troont, komt dichtbij, heel dichtbij, op onze lofzangen. Psalm 22:4

Opwekking 237 ‘Als wij aanbidden, bouw Uw troon’