Vandaag las ik Marcus 14:66-72. Ik las het in een Engelse vertaling (New Century Version). Het laatste vers sprong er opeens uit, en met name de laatste zin. In het Nederlands staat er het volgende: ‘En de haan kraaide voor de tweede keer; en Petrus herinnerde zich het woord dat Jezus tegen hem gezegd had: voordat de haan twee keer gekraaid zal hebben, zult u Mij driemaal verloochend hebben. En toen dat tot hem doordrong, begon hij te huilen’. In de Engelse versie die ik las stond er als laatste: ‘Then Peter lost control of himself en began to cry’. Direct viel mij het verband op tussen huilen en de controle verliezen.

Tegenwoordig zeggen we zo gemakkelijk ‘laat maar los’. Maar wat bedoelen we daar dan eigenlijk mee? Voor mij betekent dat ‘de controle loslaten en overgeven – aan God’. Je laat iets niet zomaar los in het luchtledige maar je geeft iets, jezelf! over aan God. In gedachten, of liever nog letterlijk, kniel je neer en zeg je: ‘God, ik weet het niet meer, ik kan het niet meer, maar ik geef mij over, ik laat los…………………en leg mijzelf in Uw handen, met alles wat mij zo vasthoudt, zodat U de controle kunt krijgen’.

We kennen allemaal het verhaal van Petrus die Jezus tot drie keer toe verloochent. Stoere, dappere Petrus! Hij durfde niet toe te geven dat hij bij Jezus hoorde uit angst misschien wel voor wat er met hem zou gebeuren. En misschien ook wel uit teleurstelling. Dit was niet volgens de plannen van Petrus. Hij zou wel even dit, en dat……..etc. Toen er gebeurde wat Jezus had voorspeld, brak Petrus, hij verloor de controle (want een ander had de controle) en begon te huilen.

Ik vind veel rijkdom in deze woorden. Huilen, als teken van controle-verlies. Als teken van overgave, van loslaten. Wat zeggen we? ‘Huilen is niet stoer, huilen is eng, huilen is zielig, huilen wil je niet in gezelschap, als je huilt ben je kwetsbaar, een huilebalk etc’. Uit deze Engelse Bijbelwoorden leer ik dat huilen een teken van kracht is. Het is het krachtigste én moeilijkste wat we kunnen doen: huilen om wat gebroken is, wat pijn doet, om teleurstelling, afwijzing en ziekte en daarmee de controle loslaten en onszelf overgeven aan God.

Voor een ieder die niet wil huilen om welke reden dan ook; weet dat je eerst moet huilen om ‘schoon schip te kunnen maken’. Met iedere traan komt er ruimte in je hart en ziel. Een ruimte die God kan innemen. Want met de tranen stroomt er ook iets van pijn weg, recht in de kruiken van God.

Durf net als Petrus te breken, je tranen te laten stromen, zodat je de controle kunt overgeven aan God en Hij je kan bevestigen. Lees wat Jezus uiteindelijk tegen Petrus zegt, na Zijn opstanding in Johannes 21: 15-18. Petrus moest tot drie maal toe bevestigen dat hij van Jezus hield, en bij het derde positieve antwoord was hij weer bedroefd. Petrus moest Jezus eerst bevestigen, en daarna werd hijzelf op een prachtige manier door Jezus bevestigd!

Laat God je tranen zien. Toon Hem je zwakheid, bevestig Hem als de God van wie je houdt, meer dan wat of wie ook, en God zal jou bevestigen!

Durf zwak te zijn, ‘want’ zegt Paulus ‘als ik zwak ben, ben ik sterk’. Waar jij zwak bent, kan God sterk zijn. En dat vraagt overgave.

Doorpraten?

Neem contact op met Elisabeth van Zijl: elisabeth@atelieralterego.nl