Energie door herstel

Week 76, woensdag

Ezechiel 36:26, 27a
‘26 Dan zal Ik u een nieuw hart geven en een nieuwe geest in uw binnenste geven. Ik zal het hart van steen uit uw lichaam wegnemen en u een hart van vlees geven. 27 Ik zal Mijn Geest in uw binnenste geven.’

Ezechiel 37:1-6,14
‘1 De hand van de HEERE was op mij, en de HEERE bracht mij in de geest naar buiten en zette mij neer, midden in een vallei. Die lag vol beenderen.
2 Hij deed mij er aan alle kanten omheen gaan. En zie, er lagen er zeer veel op de grond van de vallei, en zie, ze waren zeer dor. 3 Hij zei tegen mij: Mensenkind, zullen deze beenderen tot leven komen? En ik zei: Heere HEERE, Ú weet het! 4 Toen zei Hij tegen mij: Profeteer tegen deze beenderen en zeg tegen hen: Dorre beenderen, hoor het woord van de HEERE. 5 Zo zegt de Heere HEERE tegen deze beenderen: Zie, Ik ga geest in u brengen en u zult tot leven komen. 6 Ik zal pezen op u leggen, vlees op u doen komen, een huid over u heen trekken, en geest in u geven, zodat u tot leven komt. Dan zult u weten dat Ik de HEERE ben. Ik zal Mijn Geest in u geven, u zult tot leven komen en Ik zal u in het land zetten. Dan zult u weten dat ík, de Heer, dit gesproken en gedaan heb, spreekt de Heere.’

Jozua 1:5b-6, 9
‘Zoals Ik met Mozes geweest ben, zal Ik met u zijn. Ik zal u niet loslaten en u niet verlaten.6 Wees sterk en moedig, want ú zult dit volk het land dat Ik hun vaderen gezworen heb hun te geven, in erfbezit laten nemen. 9 Heb Ik het u niet geboden? Wees sterk en moedig, schrik niet en wees niet ontsteld, want de HEERE, uw God, is met u, overal waar u heen gaat.’

Mattheus 5:7,8
‘7 En als u op weg gaat, predik dan: Het Koninkrijk der hemelen is nabijgekomen. 8 Genees zieken, reinig melaatsen, wek doden op, drijf demonen uit. U hebt het voor niets ontvangen, geef het voor niets.’

GOD ALLEEN GEEFT LEVEN; VERGEVING

Energie en leven staan min of meer op één lijn. Je voelt je vol leven, levendig, wanneer je energiek bent. Wanneer de zon schijnt, voelen de meeste mensen zich over het algemeen levendiger, dan wanneer het donker, somber en regenachtig is. En logisch, zon, zonlicht brengt leven voort. Zonder zon geen leven. Ik kan mij voorstellen dat wanneer je chronisch moe bent, je nauwelijks energie hebt, je voor je gevoel maar half leeft. (Of misschien zelfs niet).

Het kan zijn dat je lichaam op de een of andere manier geen energie heeft door een aandoening of ziekte. Maar onze energie verdwijnt ook wanneer onze ziel ziek is. Een zieke ziel vraagt energie. Dat merk je niet direct, maar op den duur gaat je lichaam kwalen krijgen. Hoofdpijn, maagpijn, spierpijn, problemen met je darmen, hartklachten, slecht slapen, uitslag, eczeem en intense vermoeidheid.

Soms kan het heel goed te duiden zijn waarom je ziel ziek is. Wanneer je een trauma – iets heel ernstigs – hebt meegemaakt, wat voor trauma dan ook, dan is het heel goed te verklaren waarom je moe, uitgeput, verdrietig en zelfs ziek kunt zijn. En dan zal iedereen zeggen dat je moet rouwen, de tijd moet nemen om te verwerken, moet loslaten ‘het een plaatsje’ moet geven en rustig aan weer de draad op pakken. Ben je lid van een kerk dan wordt er voor je gebeden en weet je je gesteund. Kortom, er is hulp van buitenaf om je zieke ziel te helpen genezen.

Maar veel van ons hebben een zieke ziel waarvoor niet altijd een aanwijsbare reden is. En dan moet er soms eerst iets gebeuren voor je in de gaten hebt waar de ‘ziekte’ zit. Soms moet je helemaal aan het eind van je latijn zijn voor je in de gaten hebt dat je ‘binnenkant’ ziek is en niet je ‘buitenkant’. Dan moet je de reis naar binnen gaan maken en gaan ontdekken wat jouw ziel ziek maakt. Heel vaak is dat iets dat niet eens zo groot is, althans toen het geplant werd in je ziel, maar het is gaan woekeren als onkruid, kreeg distels en doornen en verwondde je van binnen. En langzaam loopt zo de energie uit je binnenste weg.

Het kon gaan woekeren omdat je niet wist dat het er zat, of je wist het wel, maar je besteedde er geen aandacht aan. Je liet er andere dingen naast groeien, maar onkruid is sterk en verstikkend. En het kan op den duur goede ‘planten’ overwoekeren waardoor er geen vruchten kunnen groeien. En zo gaat je ziel meer en meer schade lijden en pijn krijgen. En al je energie gaat naar je pijn. Het houdt je in de greep en je wordt moeier en moeier.

Het sluit op deze manier aan bij de overdenking van gisteren. Ook al heb je geen muur om je hart gebouwd, schijnt er licht komt er frisse lucht in, als er distels en dorens in groeien dan zullen zij het uiteindelijk winnen en het vruchtdragen van de gezonde planten gaan verhinderen.

De distels en dorens zijn een gevangenis geworden. Ik moet denken aan een lied van Mumford and sons. Het nummer heet ‘Thistle and weeds’ en een regel daaruit gaat zo: ‘Plant your hope with good seeds don’t cover yourself with thistle and weeds.’ Ik vind het een regel die mij intrigeert en mij laat nadenken of ik mijn hoop laat afdekken door dorens en onkruid. Of ik mijn passie laat overgroeien, mijn bewogenheid laat overwoekeren en zo moe wordt van het harde werken om vooral die passie en hoop maar vast te houden. Wat ik dus moet doen is niet mijn best doen, maar het onkruid met dorens en distels uit mijn hart verwijderen! Want die doen zo verschrikkelijk veel pijn! En hoe harder ik werk om die pijn niet te voelen, hoe moeier ik word en het soms niet meer denk te trekken.

Gelukkig laat God dan altijd weer zien wat ik moet doen: ga het onkruid rooien! Dat onkruid heeft met mijn denken te maken, maar bovenal met de vruchten van dat denken: boosheid, frustratie, teleurstelling, protest en ontevredenheid. En dat heeft altijd weer met een ander te maken!

In mijn gedachten blijf ik iets vasthouden dat een ander heeft gezegd: een negatieve opmerking, iets kleinerends of afwijzends. En ik bedoel dan ook echt iets wat niet gezegd had mogen worden! Dat kan honderd duizend keer niet zo bedoeld zijn maar het is wel gezegd. En ik heb er last van en hop, daar schiet de distel weer een beetje door en steekt.

Natuurlijk ga ik relativeren, ik ga zingen, ik ga bidden en zelfs in de Bijbel lezen, maar ondertussen zit die distel er wel. En mijn gedachten en mijn energie zijn op dat geprik gericht. En daardoor wordt die distel nog groter. Dus de volgende truc: er met iemand over praten, en ja, die vind het ook wel schandalig, nog meer groei en nog meer steken. De volgende stap is mijzelf opleggen er niet meer aan te denken en aan goede dingen van die persoon gaan denken. N.a.v. Filippenzen 4:8. En dat helpt. De distel verschrompelt omdat ik goed ga denken en spreken over die persoon. Ik richt mijn aandacht niet langer op de distel met zijn geprik.

Maar de volgende dag is er weer een stekelige opmerking en jawel, nu schieten er twee distels op uit die ene wortel. Mijn dag wordt nog slechter en vermoeider.

Wat er natuurlijk moet gebeuren, is de distel met wortel en al uitroeien. En dat uitroeien gebeurt door te vergeven. Het begint met de wil om die ander te vergeven. Ook al kun je niet direct van harte vergeven het begint met een besluit. En dat besluit zul je soms 10 keer moeten nemen, maar als je dat samen met God doet dan zul je merken dat Hij de wortel aan het voorbereiden is. Van willen vergeven ga je vergeven. Ook dat moet je soms vaak doen voor je merkt dat de wortel helemaal is uitgerukt. Maar de opluchting die je dan voelt is hemels. Waarschijnlijk gaat dat gepaard met tranen en spoelen de laatste restjes pijn ook weg.

Corrie ten Boom schrijft in één van haar boeken dat ze de mensen uit het concentratiekamp had vergeven, maar dat ze dat iedere keer maar weer moest doen, net zo lang tot er alleen maar liefde overbleef. Gods liefde wel te verstaan. Wij kunnen uit onszelf niet vergeven. Maar door Gods liefde wel. Romeinen 5:5 ‘En de hoop beschaamt niet, omdat de liefde van God in onze harten uitgestort is door de Heilige Geest, Die ons gegeven is.’ Wanneer je vergeeft gaat Gods Geest weer stromen en zullen je krachten en energie terug komen. Geestelijke kracht en energie wel te verstaan, maar daardoor zal er ook genezing van je lichaam plaatsvinden.

God herstelt en geneest wanneer jij vergeeft. Jezus zegt dat wij moeten vergeven zoals ook wij vergeven zijn. Maar ook dat Gods wil moet geschieden op aarde zoals in de hemel. Door te vergeven komt de hemel een beetje meer op aarde!

Hoe geweldig is dat!

Geniet van Mumford and Sons met ‘Thistle and weeds’