Afgelopen week hadden we weer kring. We behandelen het boek ‘Jezus leven, volgen in het ritme van de rabbi.’ Opeens stuitten we op een zin waar we lang bij zijn blijven hangen en die ook iedere keer weer terugkwam. Dat was de zin: ‘Bij de Joden draaide alles om de kunst van het leven.’

We trokken die zin door naar ons eigen leven en stelden onszelf de vraag: ‘wat versta ik onder de kunst van het leven.’ Dat was ook in de context van ons kringzijn een reëele vraag. We moesten vorige week een jonge vriendin en zus in het geloof begraven. Dan wordt je geconfronteerd met veel vragen. Vragen rondom ziekte, genezing en overlijden. Maar ook deze vraag hoort daarbij: ‘hoe leef ik mijn leven in het hier en nu en met het oog op de eeuwigheid.’ De kunst van het leven dus.

Een confronterende vraag. Want is het niet zo dat dagen, weken en maanden ons zomaar door de vingers lijken te glippen. Dat er soms eerst iets moet gebeuren voor we stilstaan, goed om ons heen kijken en onszelf afvragen ‘waar ben ik mee bezig?’ Opgeslokt als we worden door onze agenda’s, gezin, werk, hobby, kerk en sociale verplichtingen lijkt het soms alsof we niet echt leven, maar geleefd worden. En geleefd worden is geen kunst. Wanneer je niet oplet wordt je geleefd en is je leven geen kunst meer maar een lopende band-artikel geworden.

Echt leven is een kunst. Als in een vaardigheid en een kunstwerk. Ik ervaar gelukkig dat – ondanks alle ellende, verdriet en moeite – het leven ook zo waard is geleefd te worden. Dat er geluk, schoonheid en vreugde ligt in dit aardse leven. Het kan er soms opeens zijn, zo’n moment van intens genieten en intens geluk alsof het leven zich ontvouwt als een prachtig kunstwerk waar ik vol bewondering naar kijk en waarvan ik de pracht ervaar. Die momenten van geluk zijn er soms zomaar als ik een prachtig gesprek heb gehad, als ik een stuk schrijf, als opeens de zon doorbreekt die mij verwarmt, als ik de schitterende bladertooi van de bomen in het najaar zie, of als ik een bijzondere zin lees in een boek. Wat er dan gebeurd? Mijn hart wordt geraakt en in alle drukte leef ik even met aandacht. Dat geluksgevoel komt niet voort uit druk zijn, prestaties neerzetten en deadlines halen. Maar vanuit verwondering en aandacht.

Verwondering. Verwondering over Wie God is en over wie ik in Zijn nabijheid ben. De Bijbel staat vol met de pracht van God. Ik pik er een psalm uit. Psalm 84:12 en 13 uit de NBV: ‘12Want God, de HEER, is een zon en een schild. Genade en glorie schenkt de HEER, zijn weldaden weigert hij niet aan wie onbevangen op weg gaan. 13HEER van de hemelse machten, gelukkig de mens die op u vertrouwt.’ Hierin staat Wie God voor ons wil zijn: een zon en een schild. Hierin staat wat Hij ons geeft: eer, glorie en Zijn weldaden. En wanneer Hij in staat is ons dat te geven: wanneer wij onbevangen leven.

On-be-vangen. Hierin zit het woord vangen, als gevangen zijn. In onbevangen lees je ook ontspanning. Ontspanning kan zijn relaxed en rustig, zonder zorgen. Maar ik proef in dat woord onbevangen nog veel meer. Ik proef daarin ook het ‘niet vastgehouden worden door’. En vervolgens staat het woord in een zin: ‘wie onbevangen op weg gaan’. God vraagt ons dus om ons leven te leven, op weg te gaan en te blijven en daarbij zonder dat we vast gehouden worden door…………….. en vul maar in, zodat Hij ons Zijn eer, glorie en weldaden kan geven. Hierin ligt voor mij de kunst van het leven. Dát loslaten wat mij belemmert om te leven vanuit de verwondering over Wie God is en voor mij wil zijn: Hij is een zon en schild. Hij wil mij verwarmen, verlichten en beschermen. God in al Zijn grootheid heeft mij op het oog en wil mij Zijn eer en glorie geven. Het gaat niet om de glorie en eer van mensen, maar om Zijn glorie. En dat ontvang ik door te leven als een kind dat aan Zijn hand op weg blijft gaan.

Psalm 84 spreekt ook over het dorre en donkere dal waar wij in dit leven soms doorheen moeten. Daarover zegt de psalm dat wanneer wij daar doorheen trekken vanuit de bescherming en de liefde die God je geeft, dat dat dorre dal verandert in een oase en er rijke zegen wordt uitgestort. Wanneer gebeurt dat? Wanneer je voorttrekt, wanneer je op weg blijft gaan vanuit de rust en zekerheid dat God overal om je heen is met Zijn bescherming en Zijn zegen.

De kunst van het leven? Ga onbevangen op weg met God. Geniet van Hem en van wat Hij je geeft. Wees je bewust van het feit dat Hij van jou geniet en je dat Hij je met Zijn weldaden wil zegenen. Neem daarom de tijd om tijdens dat op weg zijn vol verwondering te genieten van Wie Hij is en van wat Hij geeft en laat los wat jou belemmert om van Hem te genieten.

Nog korter gezegd: de kunst van het leven is genieten van God en zo je leven tot kunstwerk laten zijn/worden!

Psalmen voor Nu, psalm 84