Week 56, woensdag

Romeinen 12:2 (HSV)
En word niet aan deze wereld gelijkvormig, maar word innerlijk veranderd door de vernieuwing van uw gezindheid om te kunnen onderscheiden wat de goede, welbehaaglijke en volmaakte wil van God is.

Spreuken 23:8 (KJV)
Zoals een mens denkt in zijn hart zo is hij.

De kracht van ons denken; hoe doen we dat? XXVII

Gisteren sprak ik over de Heilige Geest. De Heilige Geest die nodig is wanneer je meer wilt voelen van God. Maar ook over je eigen blik. Hoe kijk jij naar God en wordt jij blij van wat je ziet? Blijdschap lijkt mij een zaak van het hart. Alhoewel vreugde ook een zaak van het verstand is. (Deutr. 28:47)

Daarnaast heb ik al eerder genoemd dat het ‘doen’ ook een belangrijke weg is naar het hart. Doen, léven naar wat je verkiest te geloven, werkt voelen uit.

Het één kan niet zonder het ander. Ons wezen is geschapen als één geheel waarbij we alles nodig hebben. Jezus heeft het er niet voor niets over dat we moeten liefhebben met heel ons hart, heel onze ziel, heel ons verstand en heel onze kracht.

Laat ik nog maar eens stilstaan bij dat liefhebben. Het lief hebben van je collega, van je vrienden van je buren, van hen die je niet ‘lievig’ vindt. Het ‘werkt’ door liefde te dóen, door je verstand er op te zetten. Ik wil God liefhebben, ik ga naar de kerk, ik zeg dat ik van Hem houdt, ik geef mijn tienden, zet mij in voor de gemeente, en vul maar in. Ik wil van mijn broeder of zuster houden, liefhebben en dienen. Ik wil tot zegen zijn voor de mensen om mij heen. Ik groet, zet mij in, ben hulpvaardig enz. enz. Maar hoe is het dan met je hart? Is er onvrede in je hart. Is er eigenlijk onwil? Ontevredenheid, jaloezie, gevoelens van minderwaardigheid, teleurstelling, afwijzing, frustratie of boosheid en bitterheid? Dan kun je nog zo hard willen en doen, maar dan is niet je hart erbij. En dan zal dat op den duur wat gaan kosten: je gezondheid, je vreugde, je energie en je vrede.

God wil dat je hart in overeenstemming is met wat je doet, met wat je niet doet en denkt. En als dat wat in je hart niet in overeenstemming is met wat je doet of wilt, door b.v. boosheid, wees dan daarover eerst eerlijk tegen over God (en soms een naaste). In alle rust. Leg uit wat er leeft in je hart. Toets je hart, toets je innerlijk, zodat je een mens wordt uit één stuk. Want als dat niet zo is, is er verdeeldheid in jou. En dat houdt strijd in.

Ik heb al eerder geschreven dat liefhebben niet een zaak is van gevoel. Dat vergeven niet een zaak is van gevoel. En nu lijk ik iets anders te schrijven!

Enkele weken eerder schreef ik dat ik gevoelens ook wel ‘gedachten van het hart’ noem. Dus wat er leeft in je hart zijn je gevoelens. En dat is wat anders dan emoties. Emoties zijn de uitingen van je gevoelens. Wanneer jij vol overgave God kunt aanbidden – zie de overdenking van gisteren – kunt jubelen, dan is dat een emotie die iets zegt over jouw gevoelens. De gedachten van je hart. Dan weet je dus wat er leeft in je hart.

Je kunt huilen bij sommige aanbiddingsliederen van ontroering. Gewoon om de grootheid van Wie God is. Je lichaam uit je gevoelens, de gedachten van je hart, door middel van tranen.

Ik durf de stelling aan dat op basis van jouw emoties – dat wat je lichaam doet, hoe het reageert – je kunt merken wat je gevoelens zijn. Wat er in je hart leeft.

Je kunt inderdaad vergeven en liefhebben door een keuze te maken. Zonder je gevoel. Dat is een actie die voortkomt uit de wil te leven naar dat wat je kiest te geloven. Maar als het in je hart somber, droog, dor, doods en grauw is, is dat natuurlijk reuze moeilijk. Want hoe rijmt zich dat dan met het op één lijn zitten van je hart, lichaam en verstand? En daar, halleluja, komt de Heilige Geest. Want van onszelf is dat inderdaad niet alleen moeilijk maar onhaalbaar!

We kunnen de keuze maken, we kunnen handelen naar onze wil, naar ons geloof, maar als het niet iets is dat we met ons hart voelen, dan hebben we enorm hard de hulp van de Heilige Geest nodig. Het kan zijn dat je weet dat je moet vergeven om vrij te komen van gevoelens die jou gevangenhouden. Dan mag je uitspreken naar God wat die gevoelens zijn en dat je die ander wilt vergeven. Maar ook dat je het van je zelf niet kunt omdat het zo’n pijn doet. Vraag dan de Heilige Geest om Zijn werk te doen én ontspan. Want Hij gaat het in en door jou doen!

Misschien moet je wel een gedachtenpatroon gaan veranderen. Dat moeten we eigenlijk allemaal voortdurend. Daar kun je je wil op zetten, omdat je wilt denken zoals Jezus denkt. Maar prijs God, dat kun je niet uit jezelf, tenzij je de Heilige Geest daarvoor de ruimte geeft. Want doordat de Heilige Geest in jou woont heb jij het hart van Jezus, de wil van Jezus en Zijn denken in jou!

Iets wat heel belangrijk is om te weten is, dat de vervulling met de Heilige Geest elke keer vernieuwd moet worden! Je moet Hem dus iedere keer uitnodigen om overvloedig in jou te mogen stromen en de ruimte geven om te schijnen! De kracht in jou moet iedere keer in werking gezet worden!

Willem J. Ouweneel schrijft in zijn boekje ‘Hoe word ik vervuld met de Heilige Geest’: ‘Denk erom; het is echt niet zo dat, als je eenmaal vervuld bent geweest met de Heilige Geest, je dat altijd blijft. Als je tot geloofszekerheid komt, word je eens en voor altijd gedoopt met de Heilige Geest en dat brengt ook de vervulling met zich mee (vgl. Hand.1:5 met 2:4). Die doop kun je in principe niet meer verliezen, maar die vervulling moet elke keer vernieuwd worden De honderdtwintig discipelen werden in Handelingen 2:4 vervuld; toch lezen we in Hand. 4:8-31 dat Petrus en de discipelen opnieuw vervuld werden.

Alleen van Johannes de Doper lees ik dat hij een soort permanente vervulling met de Heilige Geest zou krijgen (Luc. 1:15) – en dan kun je je nóg afvragen of hij in Matt. 11:2,3 (toen hij twijfelde of Jezus wel de Messias was) wel zo vervuld was…….Voor de rest is er weinig duurzaams aan de vervulling met de Heilige Geest; als je niet wilt, kun je de Heilige Geest als persoon wel inwonend hebben, zonder met de kracht van de Heilige Geest vervuld te zijn. En als je vervuld bent geweest, kun je die vervulling ook weer verliezen. Vervuld worden met de Geest moet je willen – en door diezelfde wil, maar dan negatief gericht, kun je die vervulling ook weer kwijtraken’. Tot zover broeder Ouweneel.

Nog één kort voorbeeld. Je besluit God te vertrouwen. Je besluit God Zijn werk te laten doen, je besluit dat Hij met jou aan de slag mag, je besluit om …………. Een besluit met je wil op grond van je geloof. Dat is een wilsbesluit met je verstand en misschien doe je er ook wel van alles voor. Maar de ‘oplossing’: het antwoord, de rust, de vrede, de blijdschap blijft uit. En je wordt ongeduldig. Ik denk dat dat komt doordat je hart, de gedachten van je hart niet in overeenstemming zijn met wat je gelooft. Niet gericht zijn op God, maar op jouw plannen en planning.

‘Ik geloof, Heer, kom mijn ongeloof te hulp, en ik leef in ontspannen verwachting dat U zult doen wat U belooft. Want zo bent U’.

Soms zwijgt God, omdat Hij verrukt is over jou, maar reken maar dat er van alles gebeurt! Sefanja 3:17

Opwekking 674 ‘Zie een stroom van Jezus’ liefde’.