Week 55, maandag

Romeinen 12:2 (HSV)
En word niet aan deze wereld gelijkvormig, maar word innerlijk veranderd door de vernieuwing van uw gezindheid om te kunnen onderscheiden wat de goede, welbehaaglijke en volmaakte wil van God is.

Spreuken 23:8 (KJV)
Zoals een mens denkt in zijn hart zo is hij.

De kracht van ons denken; hoe doen we dat? XX
Het eerste en grootste gebod dat we van God hebben gekregen en dat Jezus noemt als antwoord aan een schriftgeleerde als die er Jezus naar vraagt is: ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en heel uw ziel, met heel uw verstand en met inzet van al uw krachten’. ( Marcus 12:30 GNB) We moeten God liefhebben met ons hele wezen, volledige, helemaal en totaal dus! En waarom? Dat staat in vers 29: ‘Jezus antwoordde: ‘Dit is het belangrijkste: Luister Israël! De Heer is onze God, alleen de Heer’.

God alleen is Heer! Daar gaat het vandaag om en hoe dat werkt in ons verstand.

Tijdens een conferentie of een kerkdienst waar alles lijkt te ‘kloppen’ en je goed in je vel zit – het leven loopt zoals jij graag wil dat het loopt – weet je het ‘God alleen is Heer’. Je aanbidt Hem door mee te zingen, misschien werkt je lichaam mee en steek je je handen in de lucht, je klapt en wellicht dans je ook je nog wel en je beaamt wat er gezegd wordt: God is goed, Hij is groot, heilig, heelmeester, altijd nabij, vol vreugde en vrede. Amen!

Je komt thuis en het ‘gewone’ leven neemt gelijk zijn aanvang. Je tienerzoon die niet is meegegaan is laat thuis gekomen de vorige dag van een feest en ligt nog in bed. De rommel van het weekend staat nog beneden en op het aanrecht. En de chagrijnigheid begint. Maar je besluit, oké, kan gebeuren. De volgende dag wil je er met hem over spreken, maar dat pakt niet helemaal goed uit. Geen begrip over en weer. Je komt op je werk en er wordt een grapje gemaakt dat jij totaal niet als grappig ervaart. Ze zeggen: ‘het is maar een grapje’, maar jij voelt pijn en afwijzing. Je moet werk inhalen omdat je vrijdag al vrij had genomen, en de druk neemt toe. Dan komt je baas aan het eind van de dag langs en vraagt waarom je een klant nog niet hebt terug gebeld of waarom verslagen nog niet zijn ingeleverd. De ‘preek’ van je baas kun je eigenlijk niet hebben, maar ja, hij is de baas. ‘Wat zal hij wel niet van me denken’ schiet er door je heen en dus werk je langer door en stap je uiteindelijk doodvermoeid in de auto. Er zit nog een cd in de speler met opwekkingsmuziek van de vorige dag, maar daar heb je nu geen zin in. Niets geen gevoel meer van de conferentie of de mooie dienst. Je voelt je moe en uitgeput. Dan sta je ook nog in een file. Thuis zitten ze al aan tafel te eten en je wordt boos. Ondanks dat je had gezegd ‘ga alvast maar eten, ik kom later’. Je reageert onredelijk, kortaf, je snauwt. Kortom, je reageert volledig vanuit je emotionele brein en de pijn in je hart. Je primaire gevoel zegt: ‘het is niet eerlijk!’ De hele dag schieten de volgende emoties al door je heen: ‘Ze maken rotopmerkingen ten koste van mij. Ze moeten ook altijd mij hebben. Iedereen zeurt en doet negatief. Ze houden nooit rekening met mee. Ik moet altijd overwerken en daardoor sta ik weer in de file’. En dan komt thuis er nog bij: ‘Mijn gezin vindt mij niet belangrijk, ze eten al en hebben geen belangstelling voor mij. Zien ze dan niet hoe vermoeid ik ben? En alle zooi van het weekend is ook nog niet opgeruimd, kan ik straks natuurlijk weer doen. Waarom moet ik altijd al het werk doen? Iedereen doet maar wat, heeft plezier en ik ben de harde werker. Arme ik’.

Een beetje overdreven neergezet? Vast. Maar daardoor misschien wel herkenbaar. Veel mensen lopen met deze gedachten rond. Zelfs zonder het te weten. Maar ze voelen wel van alles! Ze voelen zich rot maar weten niet welke gedachten en gevoelens daaraan ten grondslag liggen. Nog even het voorbeeld: een conferentie of goede kerkdienst is prachtig. Maar het vraagt om toepassing in de praktijk. En de praktijk is vaak zo anders dan een conferentie of kerkdienst! Daar lijkt alles te ‘kloppen’. Maar de dagen daarna ‘klopt’ er niets meer.

Waar ‘klopt’ er dan meestal niets meer van? Van je gevoel! De ambiance van de dienst, de sfeer, de muziek, de spreker, het weer, de mensen om je heen tijdens de conferentie gaven je een goed gevoel. En anderen ook, en zo zat je met elkaar op één lijn. Je leefde even in een roze bubbel. Dingentjes die tegen zaten kon je wel hebben, want zowel de omgeving als de mensen werkten iets positiefs uit op je gevoel -> de situatie was positief en dat trok je mee.

In het dagelijks leven is de situatie niet altijd positief. Zijn de mensen niet altijd positief, gebeuren er geen positieve dingen, zeggen mensen geen positieve dingen. En wanneer je je daar door laat leiden heeft dat een desastreus gevolg: jij gaat je niet positief meer voelen, eerder negatief en terneergeslagen en voor je het weet zit je in een negatieve spiraal, en ga jij je ook negatief gedragen. Hoe dat komt? Je laat je leiden door de negativiteit die uitgaat van: anderen, de situatie, de woorden of de sfeer.

Een uitspraak van Corrie ten Boom is: ‘Ben jij een thermostaat of een thermometer’.

We zijn allemaal een thermometer. We voelen over het algemeen precies wat er aan de hand is. Niet dat we het dan kunnen benoemen, maar we voelen ons ‘down, niet fijn, onrustig, moe, humeurig, prikkelbaar etc. etc.’. Of een situatie voelt zo, een plek of anderen. Ben je dan alleen een thermometer? Of ben je ook een thermostaat? Verandert er iets door jou, omdat er ín jou iets anders is?

Kun jij door je cognitieve brein op een goede manier in te zetten de temperatuur veranderen. Kun jij dus jouw cognitieve brein als thermostaat gebruiken?

Wanneer jouw cognitieve brein zich óók laat sturen door je wil in plaats van alleen maar door je gevoel kun jij het verschil maken! Voor jezelf, voor anderen en in de situatie en omgeving waar jij bent. Want waar jij komt, komt God, door de Heilige Geest in jou. En de Heilige Geest in jou maakt het mogelijk het goede te willen!

Nog even het voorbeeld. Je komt op je werk en er wordt een snerend grapje gemaakt. Je voelt ‘au, niet leuk’, maar je lacht, want je laat je niet kennen. Je kunt je schouders ophalen en doen alsof er niets aan de hand is. Maar ondertussen zit het er wel. Het is nog steeds ‘au’. En zo gaat het de dag door, de pijn stapelt zich op. Aan het eind van de dag bén je ‘au’. En leuk, zo’n opwekkingscd, maar zo voel ik mij niet, want het doet zeer van binnen.

Wees dan je eigen thermostaat en spreek tot de pijn (die zich bevindt in je hart). Besluit om toe te passen wat zo gemakkelijk was tijdens de conferentie: ‘ik geef mij over aan U God. Hier is mijn pijn’. Dat is een besluit dat je neemt met je cognitieve brein. Ik kies! Ik gebruik mijn verstand, geleid door mijn wil, ook al voel ik er niets van. Spreek over al de ‘au’ momenten met God en ‘roep de hulp’ van de Heilige Geest in. Hij woont in jou en Hij is Jezus in jou. Jezus die jou troost, moed geeft, heelt en jou bemoedigt. Zet dan de opwekkingscd maar weer aan en spreek uit in geloof: ‘Heer U bent groter dan wie dan ook. Groter dan mijn baas, mijn collega’s, mijn vrouw, mijn kinderen. En ik kom eerst tot rust bij U. Want U wil ik dienen. Want U alleen bent Heer. Ik kies ervoor om mijn collega’s met hun akelige grapje te vergeven, mijn baas en zijn ongeduld en kritiek en te geloven wat U over mij zegt. U zegt: Ik heb vreugde in wie jij bent, Ik houd van je, Ik zie en ken je en je bent geweldig’.

Neem Gods liefde opnieuw aan, accepteer het en leef er uit. Zing, steek je hand in de lucht en laat je vullen door de Heilige Geest de ruimte te geven.

Je zult zien dat er van binnen van alles verandert. Ook al zijn de omstandigheden hetzelfde. En dan wordt de file een moment om God te prijzen en te eren. Heerlijk!

En eerlijk is eerlijk. Je bent dan ook gewoon nog moe. Ontspan dus en ga vroeg slapen met de naam van God op je lippen. God geeft het Zijn beminden in de slaap. Dan wordt je vernieuwd wakker!

Chris Tomlin ‘Our God’